n 1985 ging Frieda met pensioen en nam Josseline Dahler haar plaats in. Toen Marja haar eerste kind kreeg, en Josseline kort daarna ook in verwachting raakte, was een derde collega noodzakelijk. Het werk in de praktijk kon hectisch zijn, met name door de combinatie met het moederschap en mobiele telefoons bestonden nog niet vandaar de waaier aan bonte verhalen en onverwachte gebeurtenissen uit die periode.
Door de jaren heen passeerden verschillende verloskundigen, maar Marja en Josseline bleven als rode draad aanwezig. Uiteindelijk zouden ze dertig jaar lang samenwerken, tot aan de pensionering van Josseline in 2016.
Het is maandag 26 februari 2018 en de Olympische Spelen zijn weer voorbij. Wel zo rustig. Ook als verloskundige is het lastig te combineren, Olympische Spelen kijken en werken.
Donderdagavond, het is 19:30u als de diensttelefoon gaat… wat is dit tijdstip toch altijd weer een cadeautje in de dienst. Gezellig met de kinderen eten, naar bed brengen met een verhaaltje en dat daarna de telefoon pas gaat.
Waar cliënten nog wel eens vragen waar wij op de praktijk slapen leg ik altijd uit dat wanneer de telefoon niet gaat, wij gewoon thuis zijn. En als de telefoon gaat….. dan moeten wij soms binnen 3 minuten in de auto zitten en op pad.
Het is half 5 ‘s middags, over een half uur ga ik de dienst in. Ik kijk alvast in ons cliëntensysteem wat er afgelopen dienst gebeurd is, en omdat ik altijd te nieuwsgierig ben om alvast te zien of er nog iemand bevallen is. Dan zie ik dat Suzan op dit moment weeën heeft en nu op 4 centimeter ontsluiting zit. Mijn collega Nienke is nog bij haar en omdat dit hun derde kindje is, verwacht ik zo dat Nienke even belt om te vragen of ik haar kant op kom om het van haar over te nemen.